ՆՈՐ ՇԱՐՔ. ԼԻԼԻԹ ԱՎԱԳՅԱՆ 2
Լիլիթ Ավագյան
Կարոտներիս հասցեն
Կարոտներիս հասցեն հայրենի տունն է,
Ուր թողել եմ ես իմ մանկությունը,
Ուր ապրել եմ պատանությունս,
Ու ծերությունս երանի անցներ՝
Հայրենի տանը:
Տարիներն այնպես, այնպես շուտ անցան,
Որ ճերմակել են անգամ մազերս,
Բայց չեմ մոռացել դեռ տատիս պատմած
Այն հեքիաթները,
Որտեղ միշտ բարին հաղթում էր չարին,
Ու հիմա արդեն պատմում եմ դրանք
Ես իմ թոռներին,
Պատմում ու հիշում, հիշում եմ անցած
Մանկությունը իմ:
Ամեն առավոտ, երբ դուրս եմ նայում
Բաց պատուհանից
Հարազատ պատկերը հայրենիքիս
Չեմ գտնում արդեն տարիներ ի վեր,
Փոխարենն ահա աչքերս նորից
Լցվել են կարծես,
Ու սիրտս ահա արագ է զարկում,
Հիշում, կարոտում:
Ու թե ինձ հարցնեք
Ինչ եմ ամենից շատ ես երազում,
Կասեմ կարոտիս հասցեն հայրենի տունն է,
Ուր թողել եմ ես իմ մանկությունը,
Ուր ապրել եմ պատանությունս,
Ու ծերությունս երանի անցներ
Հայրենի տանը...
|
