ՄԱՐՏԸ Ա'ՊՐԻԼ Է…

Աշխարհի մեռած հին քարերի տակ
Կյանքն է սկսում նորից արթնանալ,
Սակայն մինչ նրա լույս աշխարհ գալը,
Նա պիտի անցնի երկար ճանապարհ:

Հենց այդ ժամանակ է, որ սկսվում է մարտը
Մարտը` ապրելու ու կյանք դուրս գալու…

Ճանապարհն այդ գոյատևելու`
Բնորոշ է բոլոր-բոլորին,
Սակայն, բոլորին չէ, որ բախտ է տրված
Փառքով դուրս գալու կյանքի այդ կռվից…

մարտ, 2009 թ.

ԱՐՑՈւՆՔՆԵՐԸ ՔՈ

Արցունքները քո
Տաք անձրևի պես են,
Բիբերը քո սև
Ամպոտ երկնքից նայող
Զույգ արևներ, ասես,
Արև` առանց շող,
Արև` խավարած...

Հուշերի հեռավոր մշուշում
Իրենց փայլը կորցրած,
Իրենք իրենց բոցերից
Բոցավառված,
Սևացած...

Արցունքները քո
Տաք անձրևի պես են,
Ցնդում են նրանք
Կես ճանապարհին:

08.01.2013

Ես հիշում եմ, երբ եկանք մեր տուն...
Մտանք բակ ու երբ տեսար այդքան ծաղիկներ, մի պահ կանգ առար, նայեցիր...
Շրջվեցիր ու ձեռքս բռնելով...
Հիշում եմ, թե որքան էր քեզ դուր եկել վարդերից մեկը...
Հիմա տանը միայնակ եմ...
Դուրս եմ նայում պատուհանից. ձյուն է գալիս...
Գալի՜ս է.... գալի՜ս...
Ուժեղ ու մեծ, չափից մե՜ծ փաթիլներով...
Չնայած այն բանին, որ արդեն ձմեռ է, բայց մեր այգում դեռ չբացված կոկոններ կան դեռ...
Դրանցից մեկը հենց քո վարդինն է...
Ձյունով է ծածկվում ու...
Դժվար թե էլ ծաղկի:

14.12.12/Բալահովիտ/

ՄԵԶԱՆԻՑ Ո՞Վ Է ...

Անխելք մի մարդ մի բան կասի.
Ես եմ մեղավոր,
Մի անբան մարդ գործ չի անի.
Ես եմ մեղավոր,
Աշխարհը գժվել ու զառանցում է.
Ես եմ մեղավոր,
Մեկը-մեկին հայհոյում է`
Էլի ես եմ մեղավոր...

Ծառերը պտուղ չեն տալիս.
Ես եմ մեղավոր,
Մանկան աչերից արցունք է գալիս.
Ես եմ մեղավոր,
Հառաչանքներ են հոգուց դուրս թռչում.
Ես եմ մեղավոր,
Ես եմ մեղավոր,
Որ չեմ դադարում մեղավոր լինելուց...

Թե սիրում եմ` մեղավոր եմ ես,
Թե վանում եմ` մեղավոր եմ,
Թե ծառա եմ արար-աշխարհին
Մեկ է, մեղավորը ես եմ,
Էլի ես եմ մեղավորը, թեպետ
Բարության ոստայն գործեցի,
Մեղավորը էլի ես մնացի, չնայած
Քեզ այդպես էլ չճանաչեցի...

Ես եմ մեղավոր...
Սակայն քեզ նայիր.
Մ՞ի թե դու ես անմեղը:

14.փետրվ.13 /Բալահովիտ/

Ի՞ՆՉ ԱՆԵԼ

Սեր անելը շատ լավ բան է-
Քեն պահելն է դժվար բան,
Թե սիրել ես` կհասկանաս.
Քինոտ մարդուն ի՞նչ ասես...

Լաց լինելը վշտոտ բան է-
Ծիծաղելը` անցողիկ,
Թե լացել ես` կհասկանաս.
Ծիծղան մարդուն ի՞նչ ասես...

Արդար խոսքը անիմաստ է-
Շողոքորթը` դուրեկան,
Թե արդար ես կհասկանաս.
Քծնող մարդուն ինչ ասես...

Թե ապրում ես-դժգոհում ես-
Թե մեռնում ես`էլ չկաս,
Ով մեռել է` կհասկանա.
Կյանքի գինը ինչ արժե...

04.հունվ.13

ԱՍՏՂԻԿ
/աստվածուհի/

...և խմեցի ջուրը բաղձանքիս,
Անմահացա արբեցումից քո սիրո,
Ես քո շուրթերի հյութը պարպեցի`
Անհետացա մշուշում:

Անհետացա քեզանով,
Մոլորվեցի աչքափակ
Ու զատվեցի աշխարհից,
Ու տիեզերք կերտեցի`
Ինձ էլ Արքա կարգելով:

Երբ աչքերս բացեցի
Մեկ վայրկյանում չքացար,
Ակնթարթում զորավոր
Կյանքս առար ու տարար...

Կյանքս տարար քեզ ծառա,
Հոգիս թողիր, որ հավերժ
Քեզ ընծայեմ աղոթքներ
Ու տաճարներ կառուցեմ
Ուր կդնեմ երկրային
Աստվածուհու արձաններ...

Կյանքս տարար քեզ ծառա,
Հոգիս թողիր, որ հավերժ
7 երկնքում թափառեմ,
7 ծովերում չքանամ
7-ը սարգեմ անմահ թիվ,
7 ընծաներ մատուցեմ...

Եղեգնուտից Եփրատի
Եղեգան իմ փողը կտրեմ,
Հնչեցնելով գովերգեմ
Աստվածուհուն սերընծա:

Փառավորեմ, զորացնեմ,
Որ քեզ սիրեմ զարմացած,
Մշուշներով պարուրված,
Որ քեզ սիրեմ խելագար
Ու մի քիչ էլ խենթացած...

Կյանքս տարար քեզ ծառա,
Հոգիս թողիր, որ հավերժ
Երկինք նայեմ ու գոչեմ.
-Օ՜ Աստղիկ`Աստվածուհի երկրային
Իմ շուրթերից առ համբույրդ թագակիր
Ու ազատիր անմահության շղթայից...

5-8.հունվարի 2013

ԽՈՍՔ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ

Ես լսել եմ, իսկ դուք լսե՞լ եք,
Թի ինչ է ասում բահը-բանվորին,
Թե ինչ է երգում սելը-սելվորին.
Ես լսել եմ, իսկ դուք լսե՞լ եք:

Ես տեսել եմ, իսկ դուք տեսե՞լ եք`
Ինչպես է ծիլը հողը պայթեցնում,
Ինչպես է հասկը ազգին կերակրում.
Ես տեսել եմ, իսկ դուք տեսե՞լ եք:

Ես զգում եմ, իսկ դուք զգո՞ւմ եք`
Ինչն է պակասում մերօրյա բահին,
Ինչն է, որ այդպես խղճուկ է հնչում,
Ինչու, այլևս, հողս չի պայթում...
Այս ո՞ւր է գնում ազգս-ազգովին:

Ես, որ դարերով աչքս չեմ փակել,
Իմ զավակներին ճակատ եմ մղել,
Հանուն իմ կյանքի պայքարի կոչել
Եվ հաղթանակի պարծանք եմ ապրել,
Հիմա ինչո՞ւ եմ այսքան խեղճացել...

Կյանքս ինձ տվել, սակայն ո՞ւր եք գնում,
Այս ո՞ւմ եք թողնում ձեր տունը շահած:

Սակայն ո՞վ եմ ես` առանց ձեր կամքի:
Սակայն ո՞վ եք դուք` առանց իմ հենքի:

Առանց իմ լեզվի
Ծարավ կմնաք աղբյուրի եզրին,
Առանց իմ շնչի
Չեք վերածնի իմաստությունը ձեր,
Չեք վերագտնի
Արարումը արար-աշխարհի...
Առանց իմ ոգու կտկարանաք.
Ձեզ մ՜ի խեղճացրեք,
Առանց իմ բառի կարգելափակվեք.
Ձեզ մ՜ի բանտարկեք:
Տանջալի մահվան կապը կտրեցե'ք`
Դարձեք հաստատուն ու վճռակամ...
Տո՜ւն դարձեք
Ու դարման դրեք ցավոտ վերքերիս:
Վերադառնալով`
Աղբյուրներ բերեք պապակ շուրթերիս,
Հողս հերկեցեք ու ականջ դրեք,
Թե ինչ է ասում բահը-բանվորին,
Թե ինչ է երգում սելը-սելվորին,
Ինչպես է ծիլը պայթեցնում հողին,
Ինչպես է հասկը կերակրում ազգին...

Ձեր տունը դարձեք
Եվ սովորեցե'ք լեզուն իշխողի:

1 մարտ 2013

Ի՞ՆՁ Է ԹՎՈւՄ...

Ես խելագարվե՞լ եմ, թե՞ ինձ է թվում,
Այս վերջին օրերում հաճախ է թվում,
Թե խելագարվել եմ աշխարհի գրկում...

Եղած-չեղածս մի փուչ գրիչ է,
Որ վերցրել եմ ու
Միմոսություններ եմ անում
Աշխարհի դեմքին,
Ցատկոտում եմ` համառ քրքիջով,
Տեղս եմ նստում ու լաց եմ լինում,
Նայում եմ դեմքին բզկտված կյանքի,
Արցունքների մեջ` հարուստ ծիծաղում...
Մի ճերմակ թուղթ եմ հանձնում գրիչիս,
Դեղնած մտքերս հորդում են ծայրից
Եվ ամեն անգամ միտքս չավարտած`
Վերջանում է այն `թողնելով կիսատ...
Ես կոտրում եմ դա ու դեն շպրտում,
Իսկ հետո թուղթը ինքնաթիռ դարձած`
Փշրվում է դարի երեսին,
Լսվում է քրքիջս լացկան.
Ես ծիծաղում եմ դեմքին աշխարհի.

Ես խելագարվե՞լ եմ, թե՞ ինձ է թվում,
Սակայն հենց հիմա այնպես է թվում,
Թե առողջ եմ ես` աշխարհն է խելառ...

04 մարտ 2013