Նրանք էին Ալեքսանդրիայի հայտնի գրադարանի, Եդեսիայի հայ Արշակունիների գրադարանի պահապանները:

Գրադարաններ /՛՛գրատուն՛՛ անունով/ ունեին Սանահինի, Հաղբատի, Հոռոմոսի, Տաթևի, Հովհաննավանքի, Սաղմոսավանքի, Թեղենյաց վանքի, Գոշավանքի և մյուս բոլոր վանական համալիրները: Այս գրադարաններն անգամ գրացուցակներ ունեին: Այդպիսի մի գրացուցակ, որ հայ իրականության մեջ ամենահինն է, կազմվել է մինչև 1245 թվականիը Սաղմոսավանքում /տե՛ս մեր ՛՛Սաղմոսավանքի գրացուցակի գրվելու ժամանակը՛՛ հոդվածը ՛՛Լրաբեր հասարակական գիտությունների՛՛ հանդեսում, 1981 թ., թիվ 1, էջ 82-84/:

... Ես էլ պատահաբար չընտրեցի գրադարանավար-մատենագետի մասնագիտությունը, թեև դպրոցական նստարանից երազում էի հնագետ-պատմաբանի մասնագիտության մասին: Տնտեսագետ հայրս, երկարատև հիվանդությունից հետո, աշխատանքի անցավ Ապարանի շրջանի Վարդենիս գյուղի գրադարանում: Հասուն տարիքում գերազանցությամբ ավարտեց Էջմիածնի ակումբա-գրադարանային տեխնիկումի գրադարանային բաժինը, ապա՝ Խաչատուր Աբովյանի անվան մանկավարժական համալսարանի կուլտուրայի ֆակուլտետի գրադարանագիտության և մատենագիտության բաժինը: Հենց այս վերջինն էլ դարձավ նաև իմ կրթական դարբնոցը: Եվ հիմա ես ուրախ եմ, որ հենց այդ կրթությունն ստացա: Իմ զբաղեցրած աշխատանքային այլևայլ, ու իրարից 180 աստիճանով տարբեր պաշտոններում, երբեք դժվարության չհանդիպեցի ու պատվով կատարեցի, քանի որ մատենագետի կրթությունը /այո, հենց այդ կրթությունը/ ինձ միշտ հաջողություն բերեց:

Գրադարանավարներին ես միշտ նմանեցնում եմ սրմնացանների: Համբերատար, բազմակողմ զարգացում ունեցող այդ մարդիկ թափանցում են առաջին անգամ գրքերի տիեզերական աշխարհը մտած մանուկների հոգին, կարդում-վերծանում են պատանիների ներաշխարհը, գիտնականների հետ քայլում են նրանց հետաքրքրող արահետներով...

Այդպիսին են գրադարանավար-գրքի պահապան ու պրոպագանդող մարդիկ: Այդպիսին են եղել նրանք քարայրների ածխանկարների պահապաններից մինչև մերօրյա գրքերի, համացանցային նյութերի պահապան ու պրոպագանդող մարդիկ:

Եվ նրանք տարվա մեջ մեկ անգամ, հոկտեմբերի 7-ին, նշում են իրենց մասնագիտական օրը:

Շնորհավոր ձեր տոնը գրադարանավարներ, հայ գրադարանավարներ, գիտելիք ու գիրք պահպանող ու պրոպագանդող հայ գրադարանավար-սերմնացաններ:

Ձեր գործընկեր Տիգրան ՊետրոսՅանց