Անցած դարասկզբին մեր ազգը Ստամբուլի տերերի ստոր ոգորումով ցեղասպանվեց: Նրանք երդվել էին մեկ հայ թողնել՝ այն էլ թանգարանի համար: Այդ ժամանակ էլ ծնվել էր հայ վրիժառուների հայտնի երգը՝ ՛՛Ստամբուլը դարձնել արյան ծով՛՛: Ու եթե այդ ցանկությունը նրանց չհաջողվեց իրականություն դարձնել, կատարեցին շախմատի Հայոց հավաքականի տղաները: Կատարեցին հպարտորեն ու պատվի զգացումով: Եվ հաստատեցին, որ հայությանը ցեղասպանողները գլխահակ պիտի հաշտվեն հայության մշտագո ներկայությամբ:
Եվ ինչ հաղթանակ: Նայեք երկու հիմնական մրցակիցներին՝ Ռուսաւտան /աշխարհի տարածքով ամենամեծ երկիրն է/, Չինաստան /աշխարհի ամենամեծ բնակչությամբ երկիրն է/: Եվ Հայաստանը, որ մեծ քարտեզների վրա անգամ չի էլ ՛՛երևում՛՛, իսկ բնակչության թվով փոքրքգույններից մեկն է, ՀԱՂԹՈՒՄ է նրանց ու Հայաստան բերում Օլիմպիական գավաթը:
Շնորհավորում եմ մեր երկիրը շախմատային ԳԵՐՏԵՐՈՒԹՅՈՒՆ դարձրած շախմատիստների ՓԱՌԱՀԵՂ ՀԱՂԹԱՆԱԿԸ: