Մեկ բանաստեղծություն
Լիլիթ Մնացականյան Պետրոս
Եվրոպական դպրոցի ուսուցիչ
Ինձ ժպտացեք հավատացնելով, որ ինձ սիրում եք
Եվ անմնացորդ մոռացեք և անտեսեք
Այդժամ արդեն հոգուս մեջ մուսա դարձած կլինեք,
Ու կգրեմ, կերազեմ, կկամրջեմ հուշեր,
Դուք կդառնաք ինձ համար հեռու կարոտ,
Որին կձոնեմ առավոտը հոգուս,
Ու դեռ չեմ հավատա, որ ձևական եք ժպտացել,
Ձեզ ամեն օր կմեծարեմ իմ մեջ, կաղոթեմ անգամ,
Որ ոչ մի օր դուք չտխրեք, չխավարեք հանկարծ,
Եվ կթաղծեմ ու ավելի շատ կգրեմ,
Միայն այնժամ, երբ կժպտամ սիրով ու ջերմ,
Դուք անտարբեր, օտարի պես կգնաք, կանցնեք,
Ես չեմ քնի օր ու գիշեր,
Թե ինչ արեցի, որ կորցրի հազիվ գտած անկեղծ ժպիտ,
Միայն գրել չեմ դադարի,
Հիմա դարձեք մուսա, տանջեք, ինչպես որ միշտ,
Հետո կարող եք հպարտանալ,
Որ տող ունեք հոգուցս պոկած` կեղծ ժպիտի դիմաց....
|
