1992-ի ամառն էր: Անլույս, անհույս ու սոված ամառ էր:
Լույսերը տվեցին: Ինչ երջանկություն: Միանգանից միացրեց հեռուստացույցը:
Մի բան էր հետաքրքրում նրան: Ի՞նչ է կատարվում այնտեղ... վերջերս վատ
լուրերը շատ էին գալիս: Գուցե՞ ինչ որ լավ նորություն լսի: Էկրանին
հայտնվեց Վազգենի պատկերը: Նա խոսում էր կարծես հանգիստ, սակայն ամեն մի
խոսքը այրում, ծակում էր հոգին: "...Ան... Читать дальше »
